Все анализы расходов на отопление зданий однозначно показывают, что стоит тепло изолировать все свои перегородки, тем более, что мы не будем избегать объявленного повышения цен на топливо для отопления дома.
Причина предполагает, что дома с одной семьей, где потери тепла через площади и потолок над чердаком составляют около 25% всех потерь, изолируют энергосбережение.
Какой материал выбрать?
Для изоляции на чердаке следует использовать надежные и проверенные материалы, т. Е. Обеспечить дополнительную защиту от огня, улучшить акустику помещений, обеспечить хороший микроклимат интерьера (паропроницаемый), который трудно увлажняется и безопасен для здоровья. Это продукты из минеральной ваты.
Два правильных решения
Расположение материалов, используемых на склоне крыши, отличает их от метода дренажа пара, создаваемого жителями и проникающего из чердачных комнат наружу. Таким образом, у нас есть два решения: чердак, который протекает и герметичен для водяного пара.
Беспроблемная утечка крыши — при использовании на ветровых стропилах в виде мембран с высокой паропроницаемостью (> 600-800 г / м² / день). Водяной пар, вытекающий из сухих комнат на чердаке, проходит через паропроницаемые слои крыши к вентиляционному зазору толщиной 2-3 см между ветроизоляцией (мембраной) и крышей, наложенной на пластыри и контрзапасы, и, следовательно, через выхлопные отверстия в гребне в атмосферу. Затем всю высоту поперечного сечения стропила можно использовать для прокладки первого слоя изоляции, а изоляция может контактировать с ветроизоляцией. Из-за возможных неточностей деревянной фермы крыши рекомендуется, однако, чтобы изоляция имела толщину на 1-2 см меньше высоты стропила.
Крыша типа крыши герметична для водяного пара — при использовании на стропилах полная посадка с кровляным войлоком или ветроизоляцией в виде предварительно покрывающей фольги (FWK) с низкой паропроницаемостью (< 600 g/m²/dobę). Należy zawsze pamiętać o szczelinie wentylacyjnej o grubości 3-6 cm, pozostawionej pod deskowaniem pełnym lub folią wstępnego krycia, a nad ociepleniem. Drożna szczelina zapewni wentylację połaci i odprowadzenie nadmiaru wilgoci z pomieszczeń poddasza, dlatego też należy zrobić wloty powietrza do szczeliny (okap dachu, podbitka) i wyloty (kalenica, kratki wentylacyjne w ścianach szczytowych). Na ułożenie pierwszej warstwy ocieplenia można wykorzystać wysokość krokwi pomniejszoną o grubość szczeliny wentylacyjnej.
Ocieplenie przestrzeni między krokwiami to za mało, aby uzyskać energooszczędne poddasze. Dlatego też stosuje się drugą warstwę ocieplenia układaną pod krokwiami, między elementami rusztu stalowego (np. z profili typu U). Do rusztu przykręca się płyty gipsowo-kartonowe – w pomieszczeniach suchych bez użycia folii paroizolacyjnej. W pomieszczeniach wilgotnych na poddaszu (np. kuchnia, łazienka, WC) dodatkową warstwą jest folia paroizolacyjna, przyklejana taśmą dwustronną do stalowego rusztu lub mocowana zszywkami do rusztu drewnianego. Należy pamiętać o wykonaniu 10-centymetrowych zakładów folii paroizolacyjnej i sklejeniu ich taśmą. Para wodna z takich pomieszczeń odprowadzana jest dzięki cyrkulacji powietrza i sprawnej wentylacji grawitacyjnej pomieszczeń poddasza (wlot powietrza przez rozszczelnione okno pokoju czy kratkę wentylacyjną w drzwiach, wylot pionem wentylacyjnym).
Dokładność montażu
Ocieplenie na poddaszu można układać o każdej porze roku. Szczególną uwagę należy poświęcić wszelkim narożnikom i załamaniom dachu oraz połączeniom ścian ze skosami połaciowymi dachu. Ocieplenie połaci poddasza powinno być przede wszystkim „ciągłe” – w sposób ciągły powinno łączyć się z ociepleniem ścian (styk przy murłacie) i stropu poddasza. Dokładność montażu – szczelność na stykach płyt – uzyskuje się przez dociskanie płyt do siebie, wykorzystując sprężystość wełny mineralnej. W ten sposób eliminuje się mostki termiczne na stykach płyt.
